บ้าน
ครั้งนึง ชายหนุ่มที่เสเพลไปวันๆ ได้เผอิญมาเจอกับหญิงสาวคนนึงเทอน่ารัก และนิสัยดีมาก
ทั้งสองได้ชอบพอกันด้วยความบังเอิญ จนในที่สุดฝ่ายชายได้ตั้งใจจะทำตัวดีขึ้น และเก็บตังเพื่อมาสู่ขอหญิงสาวที่ตนรัก
แต่ทว่า เทอเป็นลูกคนจีน พ่อแม่จึงกีดกันสารพัด ถึงขนาดย้ายบ้านหนีไปอยู่ต่างจังหวัด ที่เกาะแห่งหนึ่ง
ในสมัยนั้น การโทรเข้ามือถือราคาแพงมาก นาทีละ7-8บาท แต่เข้าก็จะเก็บเงินโทรหยอดเหรียญแอบคุยกับหญิงสาวทุกวัน
แต่การติดต่อนั้นช่างยากลำบากนัก เพราะฝ่ายหญิงจะมีโอกาสเก็บโทรศัพย์ไว้กับตัวเองได้แค่ตอน ตี3-ตี4
ฝ่ายชายก็ไม่มีโทรศัพย์บ้าน หรือมือถือ แม้เพจเจอรืเองก็ไม่มี เค้าจึงต้องคอยเช็คข้อความจากเพจเจอร์ของแฟนเค้าเอง
วันนึงๆทำแบบนี้หลายครั้ง เพราะการที่ได้เช็คข้อความที่คนรักของตัวเองส่งข้อความเข้าเครื่องตัวเอง มันทำให้เค้ารู้สึกว่ายังไม่ทอดทิ้งกัน
จนกระทั้งเค้าได้ส่งข้อความไปแล้วบอกว่า "ในวันสงกราณ์ปีหน้า เค้าจะเก็บตังไปหาน๊ะ"
ซึ้งหลังจากนั้นเอง เค้าไม่สามารถโทรหา หรือติดต่อได้อีกเลย (มารู้ตอนหลังว่าโทรศัพย์เปลี่ยนเบอร์และเพจเจอร์เองก็ถูกยึด)
เมือถึงเวลา เค้าเดินทางไปเกาะแห่งนั้น ด้วยเงินเพียง 1500 บาท ไปโดยไม่รู้จักสถานที่ ไม่รู้แม้กระทั้งตำบล ที่อยู่
เมือไปถึง เค้าได้แต่เดินตามหาคนรักของเค้าไปทั่วเกาะ แต่ก็โชคดี ที่เค้าได้มีโอกาสเจอคนรักของเค้าที่พอดีออกมาขายของ
ทั้งสองได้เจอกันอีกครั้งต่างคนต่างตื้นตันใจเป็นที่สุด แต่ว่าการไปหาครั้งนี้กลับทำให้พ่อแม่ของเค้าโกรธมาก และไม่ยินยอมที่จะให้พักที่บ้าน
ซึ้งชายหนุ่มเองก็รู้ดีอยู่แล้ว จึงทำได้แต่ กางเต้นนอนหน้าบ้านซึ่งเป็นดินโล่งๆ ไม่มีต้นไม้
พอเช้าวันรุ่งขึ้น พ่อและแม่ของหญิงสาวได้พาออกไปขายของ และไม่พากลับมาโดยรู้ว่าเงินที่เอามาคงมีไม่มากเด๋วคงต้องกลับ
ชายหนุ่มสุดแสนจะเสียใจที่เค้าเองไม่มีเงินพอที่จะอยู่ได้ต่อ และยังไม่มีโอกาสได้ร่ำลา ในวันนั้น เค้าเดินไปท่าเรือเพื่อจะกลับบ้าน
ระยะทางประมาณ 20-30โล เพราะไม่มีเงินค่ารถพอจะนั่งรถไปท่าเรือ แต่ถึงจะลำบาก เค้าเองก็มีรอยยิ้ม และมันทำให้เค้าได้รู้สึกว่า
"ความรักที่เค้าไว้ใจ มันยังอยู่รอเค้าและไม่ได้หนีหายไปไหน" สิ่งเดียวที่ได้ติดมือกลับไปก็แค่ ไดอารี่ ที่ทั้งสองคนจะเขียนไว้ทุกวันๆ
และเมือเจอกันแต่ละครั้งเค้าจะนำมาแลกกันเก็บเพื่อให้อีกฝ่าย เขียนเรื่องราวในทุกวันใส่ลงไป เพื่อให้เค้าและเธอได้รู้ว่าในแต่ละวันที่ห่างกัน
ทั้งเธอและเค้า มีกันและกันเสมอมารึปล่าว แม้จะเป็นแค่ไดอารี่ 1 เล่มที่ได้กลับมา แต่สำหรับชายหนุ่มแล้ว
" มันคือทุกอย่างที่ทำให้เค้าเดินกลับไปที่ท่าเรืออย่างมีรอยยิ้ม และน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเพราะโชคชะตาที่ทำกับเค้าและเธอต้องถูกกีดกัน "
จบภาค
ทั้งสองได้ชอบพอกันด้วยความบังเอิญ จนในที่สุดฝ่ายชายได้ตั้งใจจะทำตัวดีขึ้น และเก็บตังเพื่อมาสู่ขอหญิงสาวที่ตนรัก
แต่ทว่า เทอเป็นลูกคนจีน พ่อแม่จึงกีดกันสารพัด ถึงขนาดย้ายบ้านหนีไปอยู่ต่างจังหวัด ที่เกาะแห่งหนึ่ง
ในสมัยนั้น การโทรเข้ามือถือราคาแพงมาก นาทีละ7-8บาท แต่เข้าก็จะเก็บเงินโทรหยอดเหรียญแอบคุยกับหญิงสาวทุกวัน
แต่การติดต่อนั้นช่างยากลำบากนัก เพราะฝ่ายหญิงจะมีโอกาสเก็บโทรศัพย์ไว้กับตัวเองได้แค่ตอน ตี3-ตี4
ฝ่ายชายก็ไม่มีโทรศัพย์บ้าน หรือมือถือ แม้เพจเจอรืเองก็ไม่มี เค้าจึงต้องคอยเช็คข้อความจากเพจเจอร์ของแฟนเค้าเอง
วันนึงๆทำแบบนี้หลายครั้ง เพราะการที่ได้เช็คข้อความที่คนรักของตัวเองส่งข้อความเข้าเครื่องตัวเอง มันทำให้เค้ารู้สึกว่ายังไม่ทอดทิ้งกัน
จนกระทั้งเค้าได้ส่งข้อความไปแล้วบอกว่า "ในวันสงกราณ์ปีหน้า เค้าจะเก็บตังไปหาน๊ะ"
ซึ้งหลังจากนั้นเอง เค้าไม่สามารถโทรหา หรือติดต่อได้อีกเลย (มารู้ตอนหลังว่าโทรศัพย์เปลี่ยนเบอร์และเพจเจอร์เองก็ถูกยึด)
เมือถึงเวลา เค้าเดินทางไปเกาะแห่งนั้น ด้วยเงินเพียง 1500 บาท ไปโดยไม่รู้จักสถานที่ ไม่รู้แม้กระทั้งตำบล ที่อยู่
เมือไปถึง เค้าได้แต่เดินตามหาคนรักของเค้าไปทั่วเกาะ แต่ก็โชคดี ที่เค้าได้มีโอกาสเจอคนรักของเค้าที่พอดีออกมาขายของ
ทั้งสองได้เจอกันอีกครั้งต่างคนต่างตื้นตันใจเป็นที่สุด แต่ว่าการไปหาครั้งนี้กลับทำให้พ่อแม่ของเค้าโกรธมาก และไม่ยินยอมที่จะให้พักที่บ้าน
ซึ้งชายหนุ่มเองก็รู้ดีอยู่แล้ว จึงทำได้แต่ กางเต้นนอนหน้าบ้านซึ่งเป็นดินโล่งๆ ไม่มีต้นไม้
พอเช้าวันรุ่งขึ้น พ่อและแม่ของหญิงสาวได้พาออกไปขายของ และไม่พากลับมาโดยรู้ว่าเงินที่เอามาคงมีไม่มากเด๋วคงต้องกลับ
ชายหนุ่มสุดแสนจะเสียใจที่เค้าเองไม่มีเงินพอที่จะอยู่ได้ต่อ และยังไม่มีโอกาสได้ร่ำลา ในวันนั้น เค้าเดินไปท่าเรือเพื่อจะกลับบ้าน
ระยะทางประมาณ 20-30โล เพราะไม่มีเงินค่ารถพอจะนั่งรถไปท่าเรือ แต่ถึงจะลำบาก เค้าเองก็มีรอยยิ้ม และมันทำให้เค้าได้รู้สึกว่า
"ความรักที่เค้าไว้ใจ มันยังอยู่รอเค้าและไม่ได้หนีหายไปไหน" สิ่งเดียวที่ได้ติดมือกลับไปก็แค่ ไดอารี่ ที่ทั้งสองคนจะเขียนไว้ทุกวันๆ
และเมือเจอกันแต่ละครั้งเค้าจะนำมาแลกกันเก็บเพื่อให้อีกฝ่าย เขียนเรื่องราวในทุกวันใส่ลงไป เพื่อให้เค้าและเธอได้รู้ว่าในแต่ละวันที่ห่างกัน
ทั้งเธอและเค้า มีกันและกันเสมอมารึปล่าว แม้จะเป็นแค่ไดอารี่ 1 เล่มที่ได้กลับมา แต่สำหรับชายหนุ่มแล้ว
" มันคือทุกอย่างที่ทำให้เค้าเดินกลับไปที่ท่าเรืออย่างมีรอยยิ้ม และน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเพราะโชคชะตาที่ทำกับเค้าและเธอต้องถูกกีดกัน "
จบภาค
